Tema. Vida pública e liberdade.

As sociedades como a nosa crean servizos públicos que serven para atender necesidades sociais e que pagamos entre todos mediante os impostos. Nelas, é importante que exista un equilibrio entre as obrigas e os dereitos dos cidadáns.

A ética axúdanos a pensar acerca do xusto. E o dereito reflexiona e establece leis. O ideal sería que o xusto e o legal coincidisen.

Con este obxectivo, a Declaración Universal dos Dereitos Humanos ofrece un criterio de referencia con grande aceptación na actualidade para recoñecer se unha lei é xusta ou non.

En calquera caso, o cumprimento da lei garante máis liberdade que a súa ausencia. E a resposta asertiva ante as inxustizas é máis beneficiosa que as respostas pasiva e agresiva

1. Vida privada e vida pública.

Vivir en sociedade ten bastantes vantaxes, pero tamén ten inconvenientes.

1.1 Os servizos públicos

desde un punto de vista estritamente político, en cada sociedade os cidadáns teñen unha serie de dereitos. Por exemplo, o acceso á sanidade, á educación, a prestacións por desemprego ou xubilación, a dispoñer de agua potable, a unhas infraestruturas…, en definitiva, a unha prestación de servizos públicos. Pero nada diso é gratis, pagámolo todo. Como o facemos? Mediante os ipostos.

Asi pois, beneficiámonos duns servizos que non poderiamos financiar como individuos illados, pero que si son posibles grazas ao esforzo común.

En sociedades tan grandes coma a nosa, a organización vólvese moi complicada e esixe un funcionamento bastante estrito para intentar proporcionar a maior cantidade e a mellor calidade de servizos posibles co menor custo. Pero sexa como sexa, sempre custan diñeiro e vémonos obrigados a contribuír e a colaborar.

1.2 Meu e de todos.

A ninguén lle gusta que lle quiten o que considera seu. O concepto de propiedade está moi arraigado no ser humano. Igual que os animais territoriais defenden o seu espazo ou os membros do seu grupo, as persoas temos un acusado sentido de pertenza: moléstanos que ataquen o noso ou os nosos, que alguén queira arrebatarnos algo…

Non obstante, moitas veces non temos tan claro que debamos defender o que é de todos: os bancos dos parques públicos, os libros da biblioteca pública, os farois da vía pública… O certo é que tamén nos pertencen. Ademais, son coisas que mercamos e cuxas reparacións haberá que pagar, polo que nos convén que se manteñan en bo estado.

Se facemos as cousas ben, o público debe ser o resultado do esforzo de todos e debe beneficiar a todos. No mellor dos casos, deben contribuir máis os que máis teñen e beneficiarse máis os que máis o necesitan para evitar abusos de calquera tipo.

- As pintadas e os estragos do mobiliario urbano son unha mostra do desprezo polos bens públicos. Por que cres que se producen estas condutas incívicas?